Producent – czy to nie ten, który interpretuje utwór u podstaw, skrupulatnie wyszukując próbek czy też dokładnie w taki sam, sumienny sposób dobiera brzmienia i charakter instrumentarium? Czy, aby nie ten, który czuwa nad brzmieniem i rozbudowaną aranżacją? A może ten, który zagania długie godziny, by pieczołowicie przygotować coś, czego efekt samym zapachem przyciągnąć musi głodnych żarłoków? Chyba tak!
Dlaczego zatem tak często bywa dziś spychany na boczny plan, odgrywając rolę mało istotnego tła?
Odkąd zacząłem zastanawiać się nad tym zaprzątającym tematem, wysnułem teorię, że producent to niewątpliwy fundament. Przy całym szacunku dla MC’s – czy słuchalibyście utworu zarapowanego wyśmienicie lecz na a-słuchalnym podkładzie? A może lepiej posłuchać utworu takiego, który melodeklamowany jest mniej lub bardziej przyzwoicie, a gdzie muzyka wywołuje u Was syndrom ciarek na plecach? Według mnie odpowiedź zdaje się być jednoznaczna.
Skądinąd wiadome jest, że Rap to gatunek, wariant ‘’muzyczny’’. Interpretując to na wskroś dobitnie - beatmaker bez udziału rapera, stanowczo poradzi sobie, spełniając ambicje poprzez kolejny, instrumentalny numer. W drugą zaś stronę, już nie jest to tak kolorowe. Bo czy długo można słuchać jedynie odizolowanej wersji a’capella? Nie sądzicie, że byłoby to zwyczajnie nudne?
Sprawa, którą podjąłem to wyłącznie moje luźne przemyślenia, nasuwające się choćby wtedy, gdy przy utworach, z niewiadomych przyczyn nie widnieje pseudonim osoby odpowiedzialnej za warstwę muzyczną. Lub wtedy, gdy zamiast dostać numer do akceptacji, producenci przypadkiem znajdują go po czasie w Internecie – mało tego – zdziwienie nie ma końca, widząc zobrazowany już klip do kompozycji nieświadomego muzykanta. Takie przypadki zdarzają się nagminnie, niestety.
Odkąd zacząłem zastanawiać się nad tym zaprzątającym tematem, wysnułem teorię, że producent to niewątpliwy fundament. Przy całym szacunku dla MC’s – czy słuchalibyście utworu zarapowanego wyśmienicie lecz na a-słuchalnym podkładzie? A może lepiej posłuchać utworu takiego, który melodeklamowany jest mniej lub bardziej przyzwoicie, a gdzie muzyka wywołuje u Was syndrom ciarek na plecach? Według mnie odpowiedź zdaje się być jednoznaczna.
Skądinąd wiadome jest, że Rap to gatunek, wariant ‘’muzyczny’’. Interpretując to na wskroś dobitnie - beatmaker bez udziału rapera, stanowczo poradzi sobie, spełniając ambicje poprzez kolejny, instrumentalny numer. W drugą zaś stronę, już nie jest to tak kolorowe. Bo czy długo można słuchać jedynie odizolowanej wersji a’capella? Nie sądzicie, że byłoby to zwyczajnie nudne?
Sprawa, którą podjąłem to wyłącznie moje luźne przemyślenia, nasuwające się choćby wtedy, gdy przy utworach, z niewiadomych przyczyn nie widnieje pseudonim osoby odpowiedzialnej za warstwę muzyczną. Lub wtedy, gdy zamiast dostać numer do akceptacji, producenci przypadkiem znajdują go po czasie w Internecie – mało tego – zdziwienie nie ma końca, widząc zobrazowany już klip do kompozycji nieświadomego muzykanta. Takie przypadki zdarzają się nagminnie, niestety.
Tekst autorstwa Cok'a
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz